Poznajemy rośliny - zerwa kłosowa

Zerwa kłosowa (Phyteuma spicatum L.) należy do rodziny dzwonkowatych, chociaż wyglądem kwiatów niespecjalnie przypomina swoich „krewniaków” - dzwonki.

Wiosną pojawiają się najpierw jajowato-sercowate w kształcie liście odziomkowe (zebrane w różyczce przy ziemi) o długich ogonkach, a następnie rozwija się ulistniona łodyga kwiatonośna dorastająca nawet do jednego metra wysokości. Im wyżej, tym liście są węższe: u dołu łodygi są sercowate, a u góry - mniejsze i lancetowate. Drobne, białe lub białożółtawe (rzadziej niebieskawe) kwiaty są zebrane w kłosowaty kwiatostan na końcu wzniesionej łodygi. W kwiatostanie może być nawet do stu kwiatów. Słodki, o lekko waniliowym zapachu, nektar zerwy wabi pszczoły, motyle i trzmiele. Zerwa kwitnie od maja do lipca. Jest rośliną wieloletnią (byliną).

Rosnący pionowo korzeń zerwy dawniej był jadany na surowo (w sałatkach), gotowany lub pieczony. Zerwa kłosowa pospolicie rośnie w lasach liściastych i mieszanych oraz w zaroślach, a w górach - także na łąkach. „Lubi” lasy bukowe o zasadowym odczynie gleby - ma wtedy największy korzeń spichrzowy.

Tekst: Hanna Kruk, zdjęcie: Zygmunt Gawron