Federacja Europarc zrzesza organizacje działające na rzecz ochrony przyrody
W dniach 9 – 13 października 2013 odbyła się Konferencja z okazji 40-lecia funkcjonowania federacji zrzeszającej instytucje działające na rzecz ochrony przyrody „Europarc”, w której uczestniczył także Dyrektor Welskiego Parku Krajobrazowego.
Federacja Europarc została założona w 1973 r. pod nazwą Europejska Federacja Parków Narodowych i Krajobrazowych. Gromadzi ona przede wszystkim instytucje i organizacje odpowiedzialne za gospodarowanie na terenach chronionych Europy. Głównymi prelegentami byli m. in. prof. dr Lucka Kajfez Bogataj (Wydział Biotechnologiczny, Uniwersytet w Lublanie, Słowenia), prof. dr Varga Zoltan (Wydział Biologii Ewolucyjnej Uniwersytetu w Debrecen, Węgry), Julia Marton-Lefevre (Dyrektor Generalny, IUCN) oraz Ignace Schops dyrektor Parku Kempen en Maasland z Belgii, który mówił o zasobach które natura ma do zaoferowania społeczeństwu i wielkiej pracy na obszarach chronionych pod względem globalnym.
W duchu czterdziestej rocznicy uczestnicy z całego kontynentu wzięli udział w różnych warsztatach i wycieczkach, podczas których poruszono tematy dotyczące: zintegrowanego zarządzania obszarami chronionymi, zrównoważonej turystyki, planów zagospodarowania inwazyjnych roślin i programów rolno – środowiskowych.
Interesującym, a zarazem najbardziej wymownym momentem podczas konferencji była wypowiedź młodych uczestników - stwierdzając – "Chcemy być wysłuchani". Europejska młodzież chciała zwrócić uwagę zebranych, że aspekt ochrony przyrody pojmują jako swoją polisę ubezpieczeniową dla przyszłych pokoleń. W związku z tym przyszli przyrodnicy powinni być uprzednio profesjonalnie przegotowani do roli protektorów i konserwatorów naszego dziedzictwa. Edukację przyrodniczą zalecają nauczać już od najwcześniejszych etapów rozwoju człowieka, tak aby już od najmłodszych lat dzieci odczuwały potrzebę dbania o środowisko. Zwrócili również uwagę na innowacje techniczne, które niweczą piękno dziewiczego krajobrazu oraz tendencję do życia w środowiskach miejskich, które zakłócają odczuwanie potrzeby ochrony natury, co powoduje brak komunikacji „człowiek – natura”.
