Rezerwaty Przyrody
Na obszarze Welskiego Parku Krajobrazowego zlokalizowane są cztery rezerwaty przyrody: "Bagno Koziana", "Piekiełko", "Ostrów Tarczyński" i "Jezioro Neliwa", planuje się także utworzyć osiem kolejnych rezerwatów chroniących przyrodę i piękno krajobrazu Parku: "Ostoje Koszelewskie", "Las Nadwelski", "Dolina Rzeki Rumian", "Kopaniarze", "Bagna Jeleńskie" i "Torfowisko Kopaniarze".
Najstarszym, bo utworzonym w 1991 roku, rezerwatem w WPK jest „Bagno Koziana”. 
Położony on jest opodal miejscowości Jeleń i obejmuje 54,85 ha bagien i torfowisk stopniowo zarastających zachodni kraniec jeziora Jeleń. Jest to rezerwat o charakterze ornitologicznym, który utworzono dla zachowania ostoi ptactwa wodno-błotnego licznie tu występującego. Inwentaryzacja ornitologiczna w 1989 roku wykazała występowanie na „Bagnie Koziana” 87 gatunków ptaków, z których 61 lęgowych (m.in. rybitwa zwyczajna, perkoz dwuczuby, czajka, remiz, błotniak stawowy). Niestety od 1992 roku notuje się zjawisko ubożenia składu gatunkowego, spowodowane najprawdopodobniej zmianą stosunków wodnych oraz następującą sukcesją tzw. gatunków pionierskich wśród drzew i krzewów - torfowisko zarasta stopniowo brzozą omszoną i brodawkowatą, sosną zwyczajną i wierzbą szarą (łozą).
Rezerwat „Ostrów Tarczyński” utworzono w 1993 roku na półwyspie o powierzchni 108,58 ha zlokalizowanym pomiędzy dwoma jeziorami - Grądy i Tarczyńskie, a od północy oddzielonym od lądu rzeką Wel. Głównym celem ochrony tego rezerwatu jest zachowanie lasów urozmaiconych pod względem siedlisk i zespołów roślinnych, będących jednocześnie ostoją licznych gatunków zwierząt. Rezerwat ten jest ostoją 85 gatunków ptaków, gnieżdżą się tu m.in. krakwa, gągoł, nurogęś, zausznik, sieweczka rzeczna, bekas kszyk, brodziec samotny, brodziec piskliwy, turkawka, pójdźka, puszczyk, sowa uszata i zimorodek. Spotykane są też rybołów, bielik, czy też kania ruda.
Jednym z najchętniej odwiedzanych przez turystów jest rezerwat „Piekiełko”. Rezerwat utworzono jesienią 2001 .JPG)
roku obejmując ochroną przełomowy odcinek rzeki Wel o znacznym spadku, bystrym nurcie ze stromymi zboczami doliny porośniętymi grądem zboczowym i licznymi źródliskami. W „Piekiełku” występuje 19 gatunków roślin objętych ochroną prawną z czego aż 9 ochroną ścisłą (pluskwica europejska, wawrzynek wilczełyko, kruszczyk szerokolistny, gnieźnik leśny, storczyk krwisty, storczyk krwisty, bluszcz pospolity, powężnica, szmaciak gałęzisty). Pod względem geomorfologicznym obiekt położony jest na wysoczyźnie morenowej gdzie z pisaków gliniastych i glin powstały żyzne gleby brunatnoziemne. O wysokich walorach Piekiełka świadczą także unikalne w skali makroregionalnej cechy krajobrazu leśno-dolinnego.
Najmłodszym z pośród znajdujących się w Welskim Parku Krajobrazowym rezerwatów przyrody jest utworzony w 2006 roku rezerwat „Jezioro Neliwa”. Rezerwat ma charakter limnologiczny i chroni eutroficzne jezioro wraz z przylegającymi do niego torfowiskami, łąkami i lasami. W obrębie rezerwatu stwierdzono aż 22 zbiorowiska roślinne, z pośród rzadkich gatunków roślin stwierdzono tu m.in. turzycę strunową, fiołka torfowego, jezierzę morską i kokoryczkę okółkową. Rezerwat „Jezioro Neliwa” stanowi także ostoję ptactwa, odnotowano w nim występowanie 41 gatunków ptaków z czego 20 gatunków odbywających tam lęgi.
